• ΚΑΛΗΜΕΡΧΑΜΠΑ ΣΜΥΡΝΗ

ΚΑΛΗΜΕΡΧΑΜΠΑ ΣΜΥΡΝΗ

INFO

    Συγγραφέας: ERYUMLU, CAN
    Εκδότης / Εταιρία: ΗΛΕΚΤΡΑ
    Τόπος Έκδοσης: Αθήνα
    Έτος Έκδοσης: 2007
    Μήνας Έκδοσης: 7
    ∆έσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
    Σελίδες: 299
    Σχήμα: 21χ14
    Περίληψη / Περιγραφή: Η Ζωή, που είχε μείνει για αρκετή ώρα σιωπηλή κι επειδή είχε καταλάβει πως για το συγκεκριμένο θέμα ο παππούς της δεν ήθελε να μιλήσει, για να μη διακόψει τη διήγησή του, ρώτησε: "Εσύ, λοιπόν, τελικά πώς το έσκασες;" "Σε μια στιγμή που δεν το περίμενα καθόλου, η τύχη μου χαμογέλασε. Όλο αυτό εδώ, το Κε, ήταν γεμάτο ανθρώπους που έτρεχαν όλοι μαζί, πότε αποδώ και πότε από κει, δίχως να ξέρουν τι να κάνουν. Και στις μαούνες ακόμα, που ήταν δεμένες στην παραλία, ο κόσμος ξεχείλιζε. Περίμεναν να τους τραβήξουν τα ξένα πλοία, αλλά εκείνα δεν έπαιρναν κανέναν. Μέσα στο πλήθος είδα μια γυναίκα με τέσσερα μικρά παιδιά. Τα δύο στην αγκαλιά και τα δύο γύρω απ' τα φουστάνια της. Η φουκαριάρα πάλευε μην τυχόν και τις ποδοπατήσουν τα παιδιά. Πήρα τα δύο στην αγκαλιά μου και αρχίσαμε να ψάχνουμε να βρούμε κάπου καταφύγιο". "Τους γνώριζες αυτούς;" "Όχι. Ύστερα από λίγο είδα Ιταλούς φαντάρους. Προσπαθούσαν να σώσουν τους συμπατριώτες τους. Με τα ιταλικά που είχα μάθει στον σινιόρ Αλμπέρτι, του ρώτησα αν θα μας πάρουν κι εμάς. Μας πέρασαν για οικογένεια με τέσσερα παιδιά και μας πέταξαν σε μια φελούκα που περίμενε στην παραλία. Μας μετέφεραν σε κάποιο πολεμικό πλοίο και μας έβαλαν στα αμπάρια. Για να μη μας πάρουν χαμπάρι πως δεν είμαστε Ιταλοί έλεγα στη γυναίκα να μη μιλάει ούτε αυτή ούτε τα παιδιά της, μα δεν μ' άκουγε. Δεν σταμάταγε να μ' ευχαριστεί ψιθυριστά. Απ' ό,τι κατάλαβα, τον άντρα της τον είχαν καταληστέψει και τον είχαν σκοτώσει μπρος στα μάτια της. [...] 1922... Οι Έλληνες της Σμύρνης εγκαταλείπουν έντρομοι την πόλη τους, και μαζί τους ανθρώπους που αγάπησαν, τις αναμνήσεις τους, τα όνειρά τους... Το 1980, ο Παναγιώτης Αγγελίδης, που έφυγε από τη Σμύρνη το '22 αφήνοντας πίσω την αγαπημένη του, την Ελένη, επιστρέφει στη γενέτειρά του παρέα με την εγγονή του, τη Ζωή. Παππούς και εγγονή του, ανιχνεύουν το παρελθόν και σταθμίζουν το παρόν, αναζητώτας ίχνη χαμένων αισθήσεων και βιωμάτων... Ο Τζαν Εργιουμλού πλάθει την ιστορία μιας πόλης μέσα από το ανθρώπινο μωσαϊκό της, συνθέτοντας ένα μυθιστόρημα μοναδικό στο είδος του, αφού για πρώτη φορά η τραγωδία του Ελληνισμού της Σμύρνης εξιστορείται, με ευαισθησία και οξυδέρκεια, από έναν ξεχωριστό Τούρκο συγγραφέα!
    Βάρος: 362
    ISBN: 978960662768
  • - Κωδικός Προϊόντος: 978960662768
  • Διαθεσιμότητα: Μη διαθέσιμο. Δυνατότητα παραγγελίας (1-3 ημέρες). **Προϋπόθεση διαθεσιμότητας εκδότη-προμηθευτή**

19,00€ 17,10€
Χωρίς ΦΠΑ: 16,13€
Ποσότ.
Η Ζωή, που είχε μείνει για αρκετή ώρα σιωπηλή κι επειδή είχε καταλάβει πως για το συγκεκριμένο θέμα ο παππούς της δεν ήθελε να μιλήσει, για να μη διακόψει τη διήγησή του, ρώτησε: "Εσύ, λοιπόν, τελικά πώς το έσκασες;" "Σε μια στιγμή που δεν το περίμενα καθόλου, η τύχη μου χαμογέλασε. Όλο αυτό εδώ, το Κε, ήταν γεμάτο ανθρώπους που έτρεχαν όλοι μαζί, πότε αποδώ και πότε από κει, δίχως να ξέρουν τι να κάνουν. Και στις μαούνες ακόμα, που ήταν δεμένες στην παραλία, ο κόσμος ξεχείλιζε. Περίμεναν να τους τραβήξουν τα ξένα πλοία, αλλά εκείνα δεν έπαιρναν κανέναν. Μέσα στο πλήθος είδα μια γυναίκα με τέσσερα μικρά παιδιά. Τα δύο στην αγκαλιά και τα δύο γύρω απ' τα φουστάνια της. Η φουκαριάρα πάλευε μην τυχόν και τις ποδοπατήσουν τα παιδιά. Πήρα τα δύο στην αγκαλιά μου και αρχίσαμε να ψάχνουμε να βρούμε κάπου καταφύγιο". "Τους γνώριζες αυτούς;" "Όχι. Ύστερα από λίγο είδα Ιταλούς φαντάρους. Προσπαθούσαν να σώσουν τους συμπατριώτες τους. Με τα ιταλικά που είχα μάθει στον σινιόρ Αλμπέρτι, του ρώτησα αν θα μας πάρουν κι εμάς. Μας πέρασαν για οικογένεια με τέσσερα παιδιά και μας πέταξαν σε μια φελούκα που περίμενε στην παραλία. Μας μετέφεραν σε κάποιο πολεμικό πλοίο και μας έβαλαν στα αμπάρια. Για να μη μας πάρουν χαμπάρι πως δεν είμαστε Ιταλοί έλεγα στη γυναίκα να μη μιλάει ούτε αυτή ούτε τα παιδιά της, μα δεν μ' άκουγε. Δεν σταμάταγε να μ' ευχαριστεί ψιθυριστά. Απ' ό,τι κατάλαβα, τον άντρα της τον είχαν καταληστέψει και τον είχαν σκοτώσει μπρος στα μάτια της. [...] 1922... Οι Έλληνες της Σμύρνης εγκαταλείπουν έντρομοι την πόλη τους, και μαζί τους ανθρώπους που αγάπησαν, τις αναμνήσεις τους, τα όνειρά τους... Το 1980, ο Παναγιώτης Αγγελίδης, που έφυγε από τη Σμύρνη το '22 αφήνοντας πίσω την αγαπημένη του, την Ελένη, επιστρέφει στη γενέτειρά του παρέα με την εγγονή του, τη Ζωή. Παππούς και εγγονή του, ανιχνεύουν το παρελθόν και σταθμίζουν το παρόν, αναζητώτας ίχνη χαμένων αισθήσεων και βιωμάτων... Ο Τζαν Εργιουμλού πλάθει την ιστορία μιας πόλης μέσα από το ανθρώπινο μωσαϊκό της, συνθέτοντας ένα μυθιστόρημα μοναδικό στο είδος του, αφού για πρώτη φορά η τραγωδία του Ελληνισμού της Σμύρνης εξιστορείται, με ευαισθησία και οξυδέρκεια, από έναν ξεχωριστό Τούρκο συγγραφέα!

Αξιολογήσεις (0)

Γράψτε μια αξιολόγηση

Παρακαλώ συνδεθείτε ή δημιουργήστε λογαριασμό για να αξιολογήσετε
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Τζαν Εργιουμλού γεννήθηκε το 1948 στη Σμύρνη, όπου ζει και εργάζεται ως αρχιτέκτονας. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο της Άγκυρας. Έχει γράψει άρθρα και μελέτες για αρχαία μνημεία, όπως το Αρτεμίσιο, τα οποία έχουν δημοσειυτεί στο περιοδικό "Kent Kultur" του Δήμου Σμύρνης, στο "Mimarlik" κ.ά. Στο χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε το 1994, με τη συλλογή διηγημάτων "Gri Kiyilarinda". Το 1998 εκδίδεται το μυθιστόρημά του "Ben, Zaman Tanrisi", το 1999 το μυθιστόρημα "Zaman Bittigi Yer" και το 2002 το "Son Antlasma".